Δυο δάκρυα είμαι σήμερα,
αύριο ένα ποτάμι.
Έφυγες γι’ άλλα σύνορα
σαν το πουλί απ’ το τζάμι,
έφυγες γι’ άλλα σύνορα
σαν το πουλί απ’ το τζάμι.

Έφυγες γι’ άλλα σύνορα
κι η πόρτα αγέρα μπάζει.
Έμεινες μες στο δάκρυ μου
ξύλο που δε βουλιάζει.

Σήμερα με παράπονο,
αύριο με το κλάμα.
Γλυκά που ’ναι τα λόγια σου
σ’ ένα παλιό σου γράμμα,
γλυκά που είναι τα λόγια σου
σ’ ένα παλιό σου γράμμα.

Έφυγες γι’ άλλα σύνορα
κι η πόρτα αγέρα μπάζει.
Έμεινες μες στο δάκρυ μου
ξύλο που δε βουλιάζει.