Αγωνία και μαράζι, έφυγες μα δεν πειράζει,
έφυγες μα δεν πειράζει, θα με θυμηθείς.
Σου το λέω να το νιώσεις, γρήγορα θα μετανιώσεις,
θα ζητάς να μ’ ανταμώσεις, μα δε θα με βρεις.

Άντρας είμαι και μπορώ να βαστάξω τον καημό,
το φαρμάκι σου θα πιω, μα θα παρηγορηθώ,
όταν κάτσω και σκεφτώ πως δεν πρέπει να πονώ
για μια αχάριστη καρδιά που με πλήγωσε βαριά.

Με κομμάτια την ψυχή σου, ζήσε τώρα μοναχή σου,
ζήσε τώρα μοναχή σου στα παλάτια σου.
Μα θα πέφτουνε ψιχάλες όπως τ’ ουρανού οι στάλες
όπως τ’ ουρανού οι στάλες απ’ τα μάτια σου.

Άντρας είμαι και μπορώ να βαστάξω τον καημό,
το φαρμάκι σου θα πιω, μα θα παρηγορηθώ,
όταν κάτσω και σκεφτώ πως δεν πρέπει να πονώ
για μια αχάριστη καρδιά που με πλήγωσε βαριά.