Της μοίρας μου ήτανε γραμμένο
κι αγάπησα έναν παντρεμένο
με μιαν ευαίσθητη καρδιά,
το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο τραίνο
χάνω κι ακόμα περιμένω
να μεγαλώσουν τα παιδιά
κι είναι ήδη αργά.

Σ’ αυτό το τρίο έπιασε κρύο
έπιασε κρύο, καιρός για δύο.

Εγώ που σκέφτομαι την άλλη
σέρνω το μαύρο μου το χάλι
σε αστρολόγους και γιατρούς,
η άλλη, άλλο ζωον, πάλι
κλαίει αγκαλιά μ’ ένα μπουκάλι
για τους χαμένους θησαυρούς,
αχ! τους θησαυρούς.

Σ’ αυτό το τρίο έπιασε κρύο
έπιασε κρύο, καιρός για δύο.

Κι αυτός ο δόλιος έχει μπλέξει,
με δυο γυναίκες πώς ν’ αντέξει;
τι να σου κάνει ένα κορμί;
μα αφού δεν λέει να διαλέξει
θα πω την τελευταία λέξη
φτάνει να βρω την αφορμή,
αχ! την αφορμή.

Σ’ αυτό το τρίο έπιασε κρύο
έπιασε κρύο, καιρός για δύο.