Στον κόρφο του με πήρε ο Θεός
δε με φοβίζει πια ο ουρανός
το αίμα που χύθηκε φωνάζει
θάρρος, καρδιά
ρίξε φωτιά προστάζει.

Κι εγώ που τη ζωή αγαπάω
ζωσμένος το χαμό που πάω
το τελευταίο μου πρωί
δεν πήρα ακόμα ένα φιλί.

Στο λόφο που ωρίμασε ο λωτός
δε με αγγίζει πια ο γυρισμός
η μάνα μου με χαιρετάει
γιε μου, έχε γεια
κι άλλη ζωή μου τάζει.

Κι εγώ που τη ζωή αγαπάω
βεγγαλικό για να γινώ κινάω
κι όμορφη είναι η αυγή
θα ξημερώσει σ’ άλλη γη.