Κάποτε θα ‘ρθει κάποια μέρα
που θα πετάξω στον αέρα
Μπορεί να είναι Κυριακή,
μπορεί να είναι και Δευτέρα

Μπορεί να είναι και Τετάρτη,
μπορεί να κάνω κι ένα πάρτι
Να πω σε όλους γεια χαρά
και τότε σβήστε με απ’ το χάρτη

Μέχρι να ‘ρθει εκείνη η μέρα
εγώ θα σκάβω πιο βαθιά να κρυφτώ
Να μην αγγίζουν το δικό μου μυαλό
μέχρι να φύγω μια για πάντα από δω
Θα πατάω σε αράχνης ιστό

Νιώθω τον κόσμο να γυρίζει
και πιο πολύ να με ζαλίζει
Ό,τι ακούω κι ό,τι δω
τη λογική μου να ραγίζει

Μες στο μυαλό μου σαν λεπίδα,
σαν κεραυνός και καταιγίδα
Κάθε εικόνα και φωνή
είναι θανάσιμη παγίδα

Όμως δε χάνω την ελπίδα,
εγώ θα σκάβω πιο βαθιά να κρυφτώ
Να μην αγγίζουν το δικό μου μυαλό
μέχρι να φύγω μια για πάντα από δω
Θα πατάω σε αράχνης ιστό