Τρέφει ο ύπνος το παιδί
κι ο ήλιος το μοσχάρι
λα λα λα λα λα λα λα ....

Ανώδυνα τα λόγια σου
και δε μας φαρμακώνουν
μονάχα οι πράξεις σου μετρούν
κι αυτές σε ξεπληρώνουν

Σα νυχτωμένος κανταδόρος
βαδίζω στο σκοτάδι
καθίζει μέσα μου ένας φόβος
μα ίσως ναν’ καλό σημάδι
Τώρα η κοπέλα μου, η καλή
αφού με τρύγησε τσαμπί
και μ’ έστειλε στο πατητήρι
με διώχνει μ’ ένα της φιλί

Πλάνη μου μοναδική
αυθεντική κι ατόφια
μετράς για μένα πιο πολύ
απ’ την αλήθεια τους την ψόφια
Κάθε βραδάκι στα τυφλά
βγάζω στη φόρα το υλικό σου
πληρώνω ακόμα μια φορά
τον πολλαπλασιασμό σου, τον πολλαπλασιασμό σου
σα νυχτωμένος κανταδόρος