Ακολουθώ τη νύχτα που επιμένει
έξω απ’ το τζάμι να κυλά
Αδιαφορώ για ό,τι κι αν συμβαίνει
τίποτα πια δε μ’ αφορά

Σ’ ένα λεπτό το σώμα μου θ’ αδειάσει
από μυαλό κι από ψυχή
Σ’ ένα λεπτό εκείνη θα περάσει
από μια πόρτα ανοιχτή

Μοναξιά μου ήρθες και με βρίσκεις
όπως πάντα εδώ
Μοναξιά μου πάλι θα νικήσεις
το θολό μου μυαλό

Ακολουθώ κι απόψε τη ζωή μου
σαν θεατής που δε μιλά
Αδιαφορώ για την κατάληξή μου
η ώρα μόνο να περνά

Μοναξιά μου ήρθες και με βρίσκεις
όπως πάντα εδώ
Μοναξιά μου πάλι θα νικήσεις
το θολό μου μυαλό