Μέχρι χτες στη ζωή είχα μάθει μονάχη μου να `μαι,
ό, τι θέλω πολύ, να το διώχνω γιατί το φοβάμαι,
μέχρι χτες ποια φιλιά είχα δώσει αλλού δε θυμάμαι,
δε θυμάμαι.

Μέχρι χτες η ζωή τρικυμία,
μέχρι χτες δεν μπορούσε καμία
στην ψυχή μου να μπει ούτε μία
και δεν είχα σκεφτεί πως υπάρχεις εσύ μέχρι χτες.

Μου χρωστάει μι’ αγάπη η ζωή
από τότε που ήμουν παιδί
μα δεν βρήκα ποτέ ένα έρωτα που να στεριώσει,
μέχρι χτες πουθενά ένα φως
μα σε είδα και είδα αλλιώς
κάνε τ’ όνειρο Θεέ μου απόψε να μην τελειώσει.

Μέχρι χτες η ζωή μου κρατούσε κρυφό τ’ όνομά σου,
πως περίμενα, πως, μια αγάπη σαν και τη δικιά σου,
μέχρι χτες η ζωή φυλακή που με είχε μακριά σου,
μακριά σου.

Μέχρι χτες όλα μοιάζανε ψέμα,
μέχρι χτες όλα λίγα και ξένα,
αγκαλιές που δεν είχαν εσένα
κι είχα, όπως κι εσύ, τόσο άδεια ψυχή μέχρι χτες.

Μου χρωστάει μι’ αγάπη η ζωή
από τότε που ήμουν παιδί
μα δεν βρήκα ποτέ ένα έρωτα που να στεριώσει,
μέχρι χτες πουθενά ένα φως
μα σε είδα και είδα αλλιώς
κάνε τ’ όνειρο Θεέ μου απόψε να μην τελειώσει.