Θυμάμαι, θυμάμαι απόψε μια ζωή,
ζωή τρικυμισμένη,
που μοιάζει θάλασσα αρμυρή,
βαθειά, φουρτουνιασμένη.

Θυμάμαι ένα παιδί, κι ήμουν εγώ,
εγώ που χρόνια κυνηγώ
της ευτυχίας τ’ όνειρο,
θυμάμαι νύχτες αγρύπνιας να περνώ
και να ρωτώ τον ουρανό
για το χαμένο όνειρο, θυμάμαι.

Θυμάμαι, θυμάμαι χάδια και φιλιά
στα πικραμένα χρόνια
που χάθηκαν σαν τα πουλιά
και σαν τα χελιδόνια.

Θυμάμαι ένα παιδί, κι ήμουν εγώ,
εγώ που χρόνια κυνηγώ
της ευτυχίας τ’ όνειρο,
θυμάμαι νύχτες αγρύπνιας να περνώ
και να ρωτώ τον ουρανό
για το χαμένο όνειρο, θυμάμαι.