Ρούχα παλιά
ασπρόμαυρες φωτογραφίες στις αυλές
τις μαγικές
τις Κυριακές
βουβές ταινίες οι συνήθειες του χτες
παιδικές

Λίνα σου χαρίζω ότι σου’ χα τάξει
τα καλοκαίρια στο Ντεπό το μακρινό
τη ροζέ βεντάλια κι ένα μπλε μετάξι
να σε σκεπάζει όσο ζω

Σε μια στιγμή
που σημαδεύει μια χαμένη εποχή
ζητάς να βρεις
φίλους παλιούς
δρόμους χαμένους σε αδέσποτους καιρούς
μακρινούς

Λίνα σου χαρίζω ότι σου’ χα τάξει
τα καλοκαίρια στο Ντεπό το μακρινό
τη ροζέ βεντάλια κι ένα μπλε μετάξι
να σε σκεπάζει όσο ζω

Μέσα στα μπαρ
σ’ ένα μπουκάλι βότκα ακουμπά
κι αναζητά
λύσεις να βρει
μέσα στα μάτια μιας απόλυτης σιωπής
πυροβολεί

Λίνα σου χαρίζω ότι σου’ χα τάξει
τα καλοκαίρια στο Ντεπό το μακρινό
τη ροζέ βεντάλια κι ένα μπλε μετάξι
να σε σκεπάζει όσο ζω