Ως πότε θα ψάχνω για αγκαλιές ελιξίρια
γι`αστέρια που στέλνουν σινιάλα μυστήρια.

Οι δρόμοι μου αυλάκια, στροφές σαν βινύλιο
καινούρια αγάπη, καινούριο μαρτύριο.

Σ`αυτή που ζω την πόλη, καρδιές οχυρώματα
ξενιτεμένο σώμα με χίλια ονόματα.

Μ`ένα ζέπελιν
κλέβω χρώματα
απ`τα ουράνια
νεφελώματα.

Ως πότε θα ελπίζω σ`έτη σωτήρια
ποια νίκη που πήρα δεν ήτανε πύρρεια.

Ποιες πόρτες ανοίγουν χωρίς εισιτήριο
κυλάει το σκοτάδι μα φέρνει ο Σείριο.