Ξανά τα δακρυσμένα μου τα μάτια
γέμισαν φως μ’ έμαθαν πως τον κόσμο πρέπει να δω,
ξανά τα ρημαγμένα μου τα βράδια
πήραν ζωή σαν φυλακή που ανοίγει έξοδο.

Ξαναγεννιέμαι μαζί σου εγώ
μες στου κορμιού σου τον ωκεανό
και στων ματιών σου τον μπλε ουρανό
όνειρα κάνω,
ξαναγεννιέμαι μαζί σου εγώ
και στις γραμμές των χειλιών σου μεθώ
και δε με νοιάζει γιατί σ’ αγαπώ
και να πεθάνω.

Ξανά τα πικραμένα μου τα χείλη
γέλασαν πια, πήραν φωτιά απ’ τα δικά σου φιλιά,
ξανά βλέπω τον έρωτα ν’ ανοίγει
πάλι φτερά για τη χαρά μες στη δική σου αγκαλιά.

Ξαναγεννιέμαι μαζί σου εγώ
μες στου κορμιού σου τον ωκεανό
και στων ματιών σου τον μπλε ουρανό
όνειρα κάνω,
ξαναγεννιέμαι μαζί σου εγώ
και στις γραμμές των χειλιών σου μεθώ
και δε με νοιάζει γιατί σ’ αγαπώ
και να πεθάνω.