Πέρασαν τα χρόνια, κι είχα αλλάξει πια ζωή
Άλλαξα και δρόμο, στην καρδιά μου
Κι ένα μεσημέρι μες του δρόμου τη βουή
Σ’ άκουσα να λες, το όνομα μου

Είχε λες ξεχάσει ο χρόνος,
Να σε πάρει στο ταξίδι,
Μες τα μάτια μου ο πόνος,
Και στα χέρια σου, το δαχτυλίδι..

Μη ρωτάς τι κάνω, πως περνάω
Ψέματα δε θέλω να σου πω
Ίσως γιατί ακόμα σ’ αγαπάω
Και μακριά σου υπάρχω
Μα δεν ζω

Κύλησαν τα χρόνια, σαν τις στάλες τις βροχής,
Στου μυαλού, το θολωμένο τζάμι
Για όσα χάθηκαν, δε θέλω τίποτα να πεις,
Πίσω δε γυρίζει το ποτάμι

Ξέχασε θαρρείς κι ο αέρας,
Το άρωμα σου να μου φέρει,
Κι ήρθε η αυγή μιας μέρας,
Που έσβησε, το τελευταίο αστέρι..