Πριν από χρόνια και καιρό
σ ένα νησί σ ένα χωριό
όμορφα ήτανε θαρρώ
εκείνο το παλιό καιρό

Ν ακούς λαούτα και βιολιά
που σου μαγεύαν τη καρδιά
βεγγέρες κόρτε και χορό
που τώρα μοιάζουν μ όνειρο

Να πιεις μια κούπα με κρασί
αγάπη έρωτας ζωή
και να ξυπνάς χαράματα
τίμια μεροκάματα

Ένιωθες τι ναι Κυριακή
τι είναι σχόλη και γιορτή
στη φτωχική την αρχοντιά
έβλεπες τόση ανθρωπιά

Θυμάμαι και αναπολώ
στο σπίτι μου το πατρικό
της μάνας τη γλυκιά φωνή
που μες στ’ αυτιά μου αντηχεί