Βάζω τα χέρια μου στις τσέπες,
τα όνειρά μου έγιναν κλέφτες της σειράς,
μείνε μακριά μου αν μ’ αγαπάς.
Αν μ’ αγαπάς συγχώρεσέ με,
καφέ με ήλιο κέρασέ με ένα πρωί,
αν μ’ αγαπάς μείνε εκεί
κι όταν ο πόνος θα περάσει θα σου πω,
όσα χρωστάω σ’ αγαπώ.

Ό,τι κοντά μας έφερε μας έδιωξε μακριά,
αλλού με θέλει η ζωή κι αλλού με πάει η καρδιά
ράγισε ο κόσμος μου σαν να `τανε γυαλί
και πώς ν’ αρχίσω μάτια μου ξανά απ’ την αρχή.

Γύριζα όλη νύχτα πάλι,
χωρίς αιτία, δίχως λόγο κι αφορμή
μα με τη σκέψη σου με βρήκε το πρωί.
Πρέπει να κοιμηθώ μονάχος,
μα ένα πρωί που θα ξυπνήσω
να `σαι εδώ, γίνε εσύ η πρώτη εικόνα που θα δω
κι όταν ο πόνος πια περάσει θα σου πω,
όσα χρωστάω σ’ αγαπώ.