Πριν ώρες, πριν μέρες, πριν χρόνια
σ`αυτή τη ζωή, ή την άλλη
θυμάμαι να λες: Θα `ρθω πάλι
μιαν άνοιξη, μια Κυριακή

Γυρίσαν πολλά χελιδόνια
φεγγάρια γέμισαν κι άδειασαν
βροχές κι ενοχές με γεράσαν
κι εγώ περιμένω εκεί.

Μα ο έρωτας δεν περιμένει
το θαύμα κι αλλού θα το βρει
μια νύχτα και γίναμε ξένοι
μια μέρα και γιναμ`εχθροί.

Για ώρες, για μέρες, για χρόνια
ποιος τάχα προσκέφαλο σ`έχει
κι εμένα στον ύπνο μου βρέχει
κι ο ήλιος αρνιέται να βγει

Στη γη, στη φυγή, στα σεντόνια
στους ίσκιους που ανοίγω και μπαίνω
κι ανέλπιδα εκεί περιμένω
σα να` ταν να`ρθείς μιαν αυγή.