Φώτα σβηστά, μάτια κλειστά,
σ’ ένα κελί μοναξιάς μ’ έχεις κλείσει,
θολό το χτες, άδειες χαρές,
όλα με γκρίζο εσύ τα `χεις ντύσει,
όπου γυρνώ κι όπου κοιτώ
φωτογραφίες που με συγκλονίζουν,
τόσα πολλά πράγματα απλά,
νύχτα και μέρα εσένα θυμίζουν.

Παντού εσύ, σώμα, καρδιά και ψυχή σε γυρεύουν,
παντού εσύ, οι μέρες σαν σφαίρες με σημαδεύουν.

Έχω χαθεί μες στη σιωπή
εν’ απ’ τα δώρα που μου `χεις αφήσει,
κάθε στιγμή βαθειά πληγή
που όσο λείπεις δε λέει να κλείσει,
όπου γυρνώ κι όπου κοιτώ
φωτογραφίες που με συγκλονίζουν,
τόσα πολλά πράγματα απλά,
νύχτα και μέρα εσένα θυμίζουν.

Παντού εσύ, σώμα, καρδιά και ψυχή σε γυρεύουν,
παντού εσύ, οι μέρες σαν σφαίρες με σημαδεύουν.