Από τα κάστρα τα βυζαντινά
τα βράδια ξεκινώ
στην πόλη που βλέπω από ψηλά
στο σώμα της να μπω.

Με σταθερή περπατησιά
και με ανάλαφρη καρδιά
ένας γυμνός κολυμβητής
σε θάλασσα χρωμάτων
ένας σεμνός προσκυνητής
σε στέκια ασωμάτων.

Σαν μαγεμένος περπατώ
σ’ αυτό το έρημο στενό
ν’ ακολουθώ τα βήματα
που κρύβουνε μηνύματα
λακκούβες από πάθη
ποια ιστορία πλάθει.