Κάποιοι βολεύτηκαν και τους φταίει η Αθήνα
κάποιοι νομίζουν θα ξεφύγουν κάνοντας μία κομπίνα
άλλοι απ’ την ανία τους τη μάστιγα της εποχής
κατέρριψαν παγκόσμια ρεκόρ σου λέω ενοχής

Άλλοι φορέσανε τη νύχτα μήπως και κρυφτούν
είναι πιο εύκολο στο σκοτάδι να χαθούν
θα γιατρευτούν τραγουδώντας στ’ αστέρια
κοίτα κουράστηκαν κι αυτά να φωτίζουν τη μιζέρια

Ξεφτέρια βγάζουν τα σχολεία μας, λάθος κι η Ιστορία μας
ακόμα δε γυρίσαμε κάποιοι από την Τροία μας
άλλοι βολεύονται απλά μ ένα αεισιχτίρι
αδιαφορία επικρατεί / Τώρα τηλεόραση διαθέτει το κάθε τσαντίρι

το κάθε σπίτι
κατευθυνόμενα μέσα, οδηγό και προφήτη
κι ακολουθούμε πιστά, να μη σου πω και τυφλά
ό, τι έχουν φτιάξει για να σβήσει απ’ τις ψυχές η φωτιά

Σ’ έναν κόσμο που γυρνά δίχως σκέψη δίχως πάθος
ψάχνω να βρω τη φωτιά κι ας μου λεν πως είναι λάθος
κι ας μου λεν πως χάθηκε κάπου μες στα παραμύθια
ποιος σου είπε ότι ζω σ’ έναν κόσμο από συνήθεια

Ακόμα παίρνω κουράγιο απ’ τον αέρα που ανασαίνω
κάποιοι προσπάθησαν και θέλαν να με δουν να σωπαίνω
μα δε μαθαίνω, τα γράμματά τους δεν τα παίρνω
μονάχος είμαι και μονάχος μου παλεύω

Κάποιοι εντάχθηκαν σε ομάδες και κρύβονται καλά
άλλοι στο Internet ψάχνουν να βρουν τη λευτεριά
ή μια μεγάλη αγάπη, κάποιοι θα στείλουν sms
για να ξεφύγουν απ’ το άγχος κι απ’ το στρες / Λες;

Καθόμαστε μπροστά από ένα pc
δες παροχή υπηρεσιών για αγάπη διαδικτυακή
καινούργιες αρρώστιες ξεπηδάν από παντού
κατάθλιψη, μοναξιά είναι τα σημάδια του καιρού

Τα είδωλα που προσφέρουμε στη νέα γενιά
μοντέλα ανορεξικά, διαζύγια με θύματα παιδιά
ψάχνω να βρω φωτιά ν’ αφυπνίσω συνειδήσεις
σ’ έναν κόσμο που γυρνά με τις εύκολες τις λύσεις

Σ’ έναν κόσμο που γυρνά δίχως σκέψη δίχως πάθος
ψάχνω να βρω τη φωτιά κι ας μου λεν πως είναι λάθος
κι ας μου λεν πως χάθηκε κάπου μες στα παραμύθια
ποιος σου είπε ότι ζω σ’ έναν κόσμο από συνήθεια

Δεν ζω σ’ έναν κόσμο από συνήθεια
αφήνω γι’ άλλους την προμήθεια
τα πρότυπά σας είναι ηλίθια
φωτιά μέσα σε κολοκύθια

Πληγές ανοίγω ψάχνω λύση
ακόμα δε μ’ έχουν κοιμίσει
σκάβω χώμα να βρω χρώμα
που δεν είδαμε ακόμα...

Κι ας μου λεν πως χάθηκε κάπου μες στα παραμύθια
ποιος σου είπε ότι ζω σ’ έναν κόσμο από συνήθεια