Μες στον καθρέφτη κοίταξε κι ανάσες πάρε δύο,
η μια για ό,τι κυνήγησες κι η άλλη γι’ αντίο
βάλε και κάτι για να πιεις κι ένα τσιγάρο στρίψε,
στα όμορφα, στα άσχημα, για αρχή το μάτι κλείσε.

Κι αν λίγο αργήσει να φανεί στο τζάμι το είδωλό σου,
φταίει που δε βρίσκεσαι συχνά παρέα
με τη μοναξιά και με τον εαυτό σου.

Μέτρησε όλους τους θανάτους που έζησες κάθε μέρα,
θα δεις πως τέλος και αρχή, χρυσή φοράνε βέρα
κι όταν τελειώσεις φίλε μου μ’ αυτό το ταξιδάκι,
ξανά ντύσ’ την ψυχούλα σου, στρίψε ένα τσιγαράκι.