Το σπίτι μου πλημμύρισε
κι η στάθμη ανεβαίνει
τρέχω να σώσω ό,τι μπορώ
μα το νερό με παίρνει.

Μου παίρνει ό,τι έχτισα
κι ό,τι αγαπάω
και κολυμπώ για να σωθώ
και το παιδί ξεχνάω.

Μια στιγμή
κι η ζωή μου χάνεται
το παιδί
το παιδί δεν πιάνεται
μια στιγμή
κι η ζωή γκρεμίζεται
το παιδί
το παιδί μου πνίγεται
το παιδί μου, η ψυχή μου
η πνοή μου, το παιδί μου.

Τ`ακούω απ`το κρεβάτι του
φωνάζει τ`όνομά μου
κι όλο ανεβαίνουν τα νερά
και σπάει η καρδιά μου.

Όλα τα παίρνει η θάλασσα
το σπίτι, το νησί μου
μα δε με νοιάζει να σωθώ
αν χάσω το παιδί μου.

Μια στιγμή...

Τώρα που μπήκε η θάλασσα
μες στα δωμάτιά μου
τα`χασα όλα ξαφνικά
και βρήκα τη χαρά μου.

Χαρά να σε γυρεύουνε
και να μη βρίσκουν σπίτι
κι εσύ να παίζεις στην αυλή
μ`ένα μικρό αλήτη.

Μια στιγμή
κι η ζωή φωτίζεται
το παιδί
το παιδί δεν πνίγεται
μια στιγμή
κι ο εφιάλτης πέρασε
το παιδί
το παιδί μου γέλασε
το παιδί μου η ψυχή μου
η ψυχή μου το παιδί μου.