Των ονείρων μουσικές
ξάφνου γίνονται κραυγές
μέσα μου χορεύουν
και με φυγαδεύουν
στου μυαλού μου τις σκιές
δίχως αύριο και χτες

Μέσα σε βουβό ρυθμό
εφιάλτης κι όνειρο
πάνω στην καρδιά μου
την τρελή ερημιά μου
και του χρόνου ο τροχός
ένας άτρωτος θεός

Των Σειρήνων οι φωνές
άρπαξαν πολλές ψυχές
στο βαθύ σκοτάδι
άνοιξαν πηγάδι
και τις έριξαν εκεί
στων σκιών τη φυλακή

Νύχτα ασάλευτη πικρή
και αυγή που δε θα `ρθεί
οι σκιές τρομάζουν
άγρια φωνάζουν
και ακούνε την ηχώ
να γελάει στο είδωλο