Βρέχει το τζάμι μου θολό
κι εσύ δεν είσαι εδώ πες μου γιατί
Βρέχει το δάκρυ μου βροχή
και νιώθω ότι ζω σε φυλακή
Θυμάμαι όρκους μιας βραδιάς
μου’λεγες πόσο μ’αγαπάς
μα η αγάπη σου χαρτί
που έλιωσε απ’τη βροχή

Φταις που σβήσαν οι φωτιές
και μόνο οι ενοχές σου μείναν τώρα δες
Φταις που σβήσαν οι στιγμές
και δυο μισές καρδιές μετρούν πληγές

Νιώθω να χάνεται η ζωή
ραγίζει σαν γυαλί ό,τι αγαπώ
Πόσο ν’αντέξει η καρδιά αυτή τη μοναξιά
δεν είσαι εδώ
Μου’λεγες ό,τι κι αν συμβεί
εμείς θα είμαστε μαζί
μα η αγάπη σου χαρτί
που έλιωσε απ’τη βροχή

Φταις που σβήσαν οι φωτιές
και μόνο οι ενοχές σου μείναν τώρα δες
Φταις που σβήσαν οι στιγμές
και δυο μισές καρδιές μετρούν πληγές