Πώς να σου το γράψω με γράμματα
που είμαι ένα πουλί,
να το ζωγραφίσω με χρώματα
σ’ ένα γκρι χαρτί,
να στο τραγουδήσω μελωδικά
δίχως μουσική,
να το ψηλαφίσω με δάκτυλα
σε νεκρό κορμί,
πώς να στο φωνάξω χωρίς φωνή,
δάκρυσε η ψυχή.

Δώσ’ μου ένα κήπο με χρώματα
μεσ’ στον ουρανό,
μια μικρή γωνιά στον Παράδεισο
για να μην πονώ,
μια λεπτή αχτίδα αχτίδα της χαραυγής
για να φωτιστώ,
στίχο απ’ το τραγούδι της θάλασσας
για να τραγουδώ,
δώσ’ μου κι ένα γέλιο μικρού παιδιού
για να μην χαθώ.