Βαδίζω προς τη θάλασσα
παλιά καράβια σφράγισα
Νέο σκαρί που δούλεψα
ξανά να σεργιανίσω
Στιγμή απ’ το χρόνο γύρεψα
γεφύρια για να στήσω
για να σ’ αναζητήσω
να μη σε λησμονήσω

Ψάχνει η βροχή τη μέρα
γεμίζει τον αέρα
Μεσ’ το γαλάζιο τρέχει
ζωής φορτίο έχει
Στα μάτια μου οι σταγόνες
της λύτρωσης θαμώνες
στο πρόσωπό μου κλάμα
σαν της ψυχής μου τάμα

Ψυχή μου αχαλίνωτη
ποτές σου δε χορταίνεις
Ψάχνεις στον Ήλιο για πιοτό
στη Γη μεράκια σβένεις
Μα στης γυναίκας το κορμί
βρίσκεις στερνό λιμάνι
για `σένανε είναι αγιασμός
για κείνη είναι χαρμάνι