Ο βάτραχος ο Φαίδωνας
ο τελευταίος της γειτονιάς
μου ζήτησε να βγούμε
κι όλοι με λέγανε τρελή
κι αν μου ζητήσει και φιλί
και πώς θ’ αγκαλιαστούμε

Βάλε γυαλιά, φόρα καπέλο
κι ίσως αρχίσω να σε θέλω
και ρούφα λίγο την κοιλίτσα
για να σε πάρω αγκαλίτσα
κι αφού μου λες πως μ’ αγαπάς
μπορεί και να’σαι ο πρίγκιπας

Ο βάτραχος ο Φαίδωνας
είναι ο άντρας της χρονιάς
με βάζει στην καρδιά του
με την βραχνή του τη φωνή
μου τραγουδάει κάθε πρωί
και μ’έχει για θεά του

Βάζεις γυαλιά, φοράς καπέλο
κι εγώ όλο πιο πολύ σε θέλω
έχεις την πιο γλυκιά κοιλίτσα
κι όλο σε παίρνω αγκαλίτσα
κι αφού στ’αλήθεια μ’ αγαπάς
είσαι για μένα ο πρίγκιπας