Αφηρημένο απρογραμμάτιστο πουλί
πώς τα καταφέρνεις; πώς τα καταφέρνεις;
σε χρόνο τρύπιο τσιγάρο τράκα να ζητάς
με τα λεφτά που παίρνεις, με τα λεφτά που παίρνεις.

Μια εύκολη ευτυχία σε μαδάει, σ’ έχει παραλύσει
μια Κίρκη, μια Αράχνη, μια Θεά,
έλα, έλα, έλα, σύνελθε, σ’ έχει διαλύσει.

Σάντσο Πάντσα, ακάματε συνένοχε,
σ’ έχει ανάγκη τόσο, σ’ έχει ανάγκη τόσο,
λοιπόν, ταμείο, τα σύγκαλά σου μάζευε
να σου παραδώσω, να σου παραδώσω.

Μια βέβαιη ψευδαίσθηση σε τρώει
Σε έχει αιχμαλωτίσει
μια Κίρκη, μια Αράχνη, μια Θεά,
έλα, έλα, έλα, σύνελθε, σ’ έχει διαλύσει.

Σε ποια δεξαμενή έχεις γεννηθεί;
σε ποια χέρια, σε ποιον δρόμο έχεις μεγαλώσει;
σ’ αγαπώ πολύ, κάνε υπομονή
να στεγνώσει αυτό το τελευταίο δάκρυ,
να στεγνώσει, να στεγνώσει.

Μηδέν μηδέν, καθήκον μέγα η άμυνα
την οργή σου μέτρα, την οργή σου μέτρα
ταμείο πάλι, ταμείο πάντα και παντού
και τ’ όνειρό σου πέτρα, και τ’ όνειρό σου πέτρα

Μια νέα κουστωδία σε καλεί
έξη, δευτέρα φύση
μια Κίρκη, μια Αράχνη, μια Θεά,
έλα, έλα, έλα, πρόσεχε, σ’ έχει διαλύσει.