Μια Κυριακή θα σταματήσει η βροχή,
ήλιος θα βγει κι εσύ την πόρτα θα χτυπήσεις,
θα σηκωθώ, με τα καλά μου θα ντυθώ,
θ’ αναστηθώ, το χέρι σαν θα μου κρατήσεις.

Θα περπατήσουμε στο δρόμο σαν παιδιά,
με μια ποδιά στο σπίτι θα σου μαγειρέψω,
κι όταν ξαπλώσουμε κοιτώντας τη φωτιά
μια μουσική από τα μάτια σου θα κλέψω,
μια μουσική από τα μάτια σου θα κλέψω.

Μια Κυριακή χωρίς να ξέρω το γιατί,
σου είχα πει, του χωρισμού μας ήρθε η ώρα,
μια αφορμή και μία άδικη στιγμή
είναι αρκετή να το θυμάμαι μέχρι τώρα.

Κι όταν μετάνιωσα, μου είπες σιγανά,
λόγια πικρά πως μου ζητάς να τα ξεχάσω,
ύστερα έφυγες με βήματα βαριά
κι είπα, τα χρόνια μου μακριά σου θα περάσω,
κι είπα, τα χρόνια μου μακριά σου θα περάσω.

Μια Κυριακή είναι ολόκληρη ζωή,
τέλος κι αρχή, ανάσα, γέλιο μου και δάκρυ,
ό, τι ζητώ ποτέ δεν είναι αρκετό,
πώς να σωθώ με τα όνειρά μου σε μιαν άκρη.

Ξέρω, ποτέ δε θα γυρίσεις να με δεις
δε θα μου πεις να πάμε βόλτα στο σκοτάδι,
μετά το Σάββατο δε θα `ρθει Κυριακή,
μεσ’ στην ψυχή μου μόνο θα `ρχεσαι το βράδυ,
μετά το Σάββατο δε θα `ρθει Κυριακή,
μεσ’ στην ψυχή μου μόνο θα `ρχεσαι το βράδυ.