Στη Μεσόγειο δεν είδα
ομορφότερη πατρίδα
και στον άλλο κόσμο αν πάω
για την ίδια θα μιλάω.

Αχ πατρίδα πονεμένη
στη θηλιά σφιχτοπλεγμένη
σαν τη θάλασσα η καρδιά σου
και βουνά τα βάσανά σου.

Τα παιδιά σου πότε θύμα
πότε ελευθερίας ποίημα.
Ίσα ίσα που αντέχεις.
Τον Φεραίο πού τον έχεις;

Μέσα κι έξω οι εχθροί σου
καραντίνα όλοι οι γιοί σου.
Πότε θα ’ρθει η άγια ώρα;
Ίσως αύριο, ίσως τώρα.