Σαν τα δικά σου μάτια έμορφα δεν έχω ειδεί,
αχ, αλανιάρα μου τρελή,
με βυθάς σ’απελπισία, κι ήρθες στη ζωή,
μαύρη σαν και την καρδιά μου, αχ, την πονείς,
της τύχης μ’ ήτανε να βγω, για να καγώ,
μα εσυ δε με λυπάσαι, φως μου, θα χαθώ,
τα πιο ολόγλυκα χάδια σου, αχ αυτά, σκέφτομαι.

Μέσα στα φύλλα της καρδιάς μου άνοιξες πληγή,
αχ, αλανιάρα μου τρελή,
φεύγεις, τα νάζια μου κάνεις και με τυρανείς,
βάλθηκες να με πεθάνεις πια, δε πονείς,
αχ, αλανιάρα μου τι τύχη θα χαθώ,
πως μεσ’ στα γλυκά σου χείλη, βάλσαμο πίνω,
και με τα δυο σου ολόγλυκα μάτια, αχ, θα χαθώ.