Πώς να σου πω τις σκέψεις μου
χωρίς να σε λυγίσω
πώς να χαθώ απ’ τα μάτια σου
χωρίς να λυπηθώ
τ’ όνειρο που δεν πιάνεται
πρέπει να το αφήσω
γιατί εφιάλτης γίνεται
τρομάζω και ξυπνώ.

Ήρθες αργά
στα πιο τρελά μου όνειρα
ήρθες αργά
κι αυτό είναι που πονά
ήρθες αργά
κι όσο κι αν προσπαθήσουμε
ξέρω καλά
πως πάντα θα’ ναι αργά.

Ήλιος εσύ, φεγγάρι εγώ
πώς θες ν’ ανταμωθούμε
εγώ εδώ κι εσύ εκεί
κορμί και φυλακή
δεν είναι πως δεν νοιάζομαι
είναι που δεν αρκούμαι
μία ζωή στο πλάι μου
να ζεις ζωή μισή.