Ήταν ένα παιδί που στ`όνειρό του έβλεπε
έν`αλογάκι χάρτινο.
Άνοιξε τα ματάκια του και τ`αλογάκι χάθηκε.
Κι όταν ξανακοιμήθηκε έν`άλλο άσπρο άλογο
φάνηκε στ`ονειρό του.
Από τη χαίτη το`πιασε:
δε θα μου φύγεις τώρα πια.

Mα τη στιγμή που το`πιανε, ξύπνησε το παιδάκι.
Κρατούσε τη γροθιά του κλειστή, τ`άλογο είχε κιόλας πετάξει.
Και τότε σκέφτηκε πως δεν μπορεί έν`άλογο
που βλέπει στ`όνειρό του
να είναι αληθινό.Κι άλλη φορά δεν ονειρεύτηκε.

Μα το παιδί έγινε άντρας κι ο άντρας βρήκε μιαν αγάπη.
Και στην αγάπη του έλεγε:αχ ! είσαι ή δεν είσαι αληθινή;

Όταν ο άντρας γέρασε, σκέφτηκε πως όλα είναι ένα όνειρο
και τ`άλογο του ύπνου του και τ`άλογο τ`αληθινό.
Κι όταν έφτασε ο θάνατος αναρωτήθηκε ο γέροντας:
είσαι κι εσύ ένα όνειρο;Κανείς δεν ξέρει αν ξύπνησε.