Παλιοκαιρίσιο συνηθίζεις να με λες
γιατί μ’ αρέσουν τα τραγούδια από το χθες,
μοιάζουν λουλούδια που το άρωμά τους μένει
αφού κι ο χρόνος που περνά δεν τα μαραίνει.

Κι αν αλλάξαμε αιώνα
τραγουδώ τη "Δραπετσώνα"
και την Άπονη ζωή".

Τις Κυριακές τα μεσημέρια στο τραπέζι
το ραδιόφωνο Γιώργο Ζαμπέτα παίζει
το μπουζουκάκι του στα χέρια σπίθες βγάνει
και της ψυχής μας τις πληγές μας όλες τις γιάνει.

Κι αν αλλάξαμε αιώνα
τραγουδώ τη "Δραπετσώνα"
και την Άπονη ζωή".

Παλιοκαιρίσια τα όνειρά μου ίσως να λες
μα έχουν το άρωμα των τραγουδιών του χτες
που τα σνομπάρεις, μα στα δύσκολα γυρίζεις
και τα ρεφραίν τους στα κρυφά σιγοσφυρίζεις.

Κι αν αλλάξαμε αιώνα
τραγουδώ τη "Δραπετσώνα"
και την Άπονη ζωή",
κι αν αλλάξαμε αιώνα
τραγουδώ τη "Δραπετσώνα",
"Συννεφιασμένη Κυριακή".