Ήρθε πάλι παρέα να μου κάνει
Μια φίλη απ’ τα παλιά που ήλπιζα να ‘χει πεθάνει
Ήταν πάντα εκεί καλά κρυμμένη στην ψυχή μου
Άραγε θα φύγει ποτέ απ’τη ζωή μου;

Όλα μου θυμίζουν εκείνο το καλοκαίρι
Που περπατούσα μαζί της χέρι χέρι
Που ένα τετράδιο μου μέτραγε τις μέρες
τότε, που αναρωτήθηκα γιατί

Θέλω επιτέλους να αδειάσει το μυαλό μου
αυτό δε γίνεται, όσο και αν προσπαθώ
πολλά συμβαίνουν γύρω μου που με κρατάνε πίσω
τα κομμάτια μου, δεν μπορώ να τα κρατήσω

Δεν ήθελα ποτέ για φίλο ένα μπουκάλι
μα για άλλη μια φορά γεμίζει με εικόνες το κεφάλι
ταξίδια σε περασμένα μεγαλεία
γιατί γαμώτο, να νιώθω αηδία

Όλα με πάνε εκεί που δεν άντεξα
ξέσπασα, έκλαψα, λύγισα, άλλαξα
Κούφια στιγμή μου ήσουν μαζί μου
βρεγμένο από τα δάκρυα, πικρό χαρτί μου

Μαγεμένο τοπίο με τη νιότη μου θρεμμένο
μου θυμίζει οτιδήποτε χαμένο, καμένο
κουράγιο μου λύτρωσε το αύριο
Έψαχνα αγάπη σε λάθος σενάριο

Τότε που η ελπίδα σαν ρόδο μαράθηκε
αράδες ειπωθήκαν για ένα όνειρο που χάθηκε
όλα λιμνάζουν σ’ αυτό το καλοκαίρι
Ευχή σε νεκρό απ’ το φως πεφταστέρι

Νύχτες με μόνο συγκάτοικο οινόπνευμα
ψυχής προδoμένης και πέτρας απόσταγμα
όραμα γκρίζο προφήτεψε άρνηση
χρόνια εφηβική περιπλάνηση

Σε ένα μέρος με πήγε του μυαλού μου η ματιά
εκεί τα φώτα της πόλης πιάσανε φωτιά
εκεί που αγάπησα πραγματικά
ξέρω για σένα δε σημαίνει τίποτα πια
δεn κατάλαβες ποτέ τα δάκρυα μου
την πίκρα μου, τη ραγισμένη καρδi;a μου
μα ένα γέλιο σ’έθαψε και έσωσε εμένα
τώρα ξέρω πως θα ‘μαι καλά χωρίς εσένα