Σαν αφύλαχτες διαβάσεις
είναι ο έρωτας που ζούμε
Σαν αφύλαχτες διαβάσεις
κάποιων τρένων σκοτεινών
είμαστε και οι δυο στην άκρη
και το τρένο έχουμε χάσει
σαν εκείνους που σου γνέφουν
άπ’τις άκρες των γραμμών

Πού γυρνάς και πώς ζεις
ποια σεντόνια σε σκεπάζουν
με ποιους ξένους μιλάς
πώς μπορείς και σ’ αγκαλιάζουν
πού χρωστάς τι ζητάς τι σου τάζουν

Κάποτε είχες χέρια φτερά
στον ουρανό σου με είχες ψηλά
ήσουνα άγγελος κι έπεσες χαμηλά
σε μια ζωή που ζεις απατηλά
θα ζεις απατηλά

Σαν αφύλαχτες διαβάσεις
είναι αυτά που σου έχω γράψει
όσα κάποτε κρατήσαν τη ζωή σε μια κλωστή
είναι αυτά που λέμε χρόνια και ζητούσαμε βοήθεια
και το σήμα του κινδύνου που ποτέ δε θ’ ακουστεί

Πού γυρνάς και πώς ζεις
ποια σεντόνια σε σκεπάζουν
με ποιους ξένους μιλάς
πώς μπορείς και σ’ αγκαλιάζουν
πού χρωστάς τι ζητάς τι σου τάζουν

Κάποτε είχες χέρια φτερά
στον ουρανό σου με είχες ψηλά
ήσουνα άγγελος κι έπεσες χαμηλά
σε μια ζωή που ζεις απατηλά
θα ζεις απατηλά

Το παιχνίδι εδώ παιζόταν
μα ήτανε αλλού οι παίχτες
κι άπ’ τα τα κέρδη που θα μείνουν
μόνο εσύ θα πληρωθείς
σαν τα τρένα που περνάνε τις αφύλαχτες διαβάσεις
και προλάβεις να περάσεις
και προλάβεις να σωθείς