Ρωτάς πού είναι η αγάπη
στα τρένα του έρημου σταθμού
και κρίμα που δεν έχεις μάθει
πως η αγάπη είναι παντού, παντού.

Στα γραφεία, στα χωράφια,
στα κουρέλια, στα χρυσάφια
υπάρχει αγάπη.
Στα δρεπάνια, στα μολύβια,
στα παλάτια, στα καλύβια
υπάρχει αγάπη.
Και περνάνε οι χειμώνες
και οι άνοιξες
και γεμίζουνε κυκλάμινα οι κάμποι
και τα στήθια σου
παράθυρα δεν άνοιξες,
η αγάπη μέσα στην καρδιά σου λάμπει.

Την αγάπη ψάχνεις στο πιοτό σου
και στ’ όνειρό σου τη ζητάς.
Κι αυτή υπάρχει ολόγυρώ σου
και δίπλα σου που περπατάς,
που περπατάς.

Στα γραφεία...