Μείνε εκεί στης απάτητης ψυχής σου τη σιωπή
στην κλεισμένη σου και άχρωμη ζωή
σ’ότι διάλεξες να ζήσεις δηλαδή
μια συγγνώμη σου δεν είναι αρκετή
Μείνε εκεί σ’ένα αλλιώτικο τοπίο μακρινό
σ’ό, τι έχτισες και άφηνες μισό
μεσ’τον κόσμο το δικό σου δε χωρώ
σε συνήθισα να λείπεις από’δω

Δεν μπορώ να σε αγγίξω να σε νιώσω να σε δω
κι έτσι απλά στο βλέμμα σου να αφεθώ
για μία δεύτερη φορά να πληγωθώ
Δεν μπορώ από τα δάκρυα σου να παρασυρθώ
μην απορείς εσύ με έφτασες εδώ
δε σβήνουν όλα τελικά με τον καιρό

Μείνε εκεί σ’ό, τι νόμιζες πως θέλεις και μπορείς
του κορμιού σου τη σκιά ν’ακολουθείς
μεσ’τους τοίχους της δικής σου φυλακής
μεσ’το λάθος της δικής σου επιλογής

Δεν μπορώ να σε αγγίξω να σε νιώσω να σε δω
κι έτσι απλά στο βλέμμα σου να αφεθώ
για μία δεύτερη φορά να πληγωθώ
Δεν μπορώ από τα δάκρυα σου να παρασυρθώ
μην απορείς εσύ με έφτασες εδώ
δε σβήνουν όλα τελικά με τον καιρό