Καρδιά πώς ζεις μονάχη σου κλεισμένη
ψηλά κάποτε πέταγες, ψηλά
κάθε πατρίδα ήταν αγαπημένη
μες στο κορμί σου τώρα ξενιτιά.

Ταξίδεψα, άγνωστο φύσαγε τ`αγέρι
κι αγάπησα όλου του κόσμου τα νερά
μα βούλιαξα μες στα γνωστά μου εδώ τα μέρη
κυλάει ο πόνος λάβα στα βαθιά.

Καρδιά, σαν γλαροπούλι λαβωμένο
σφιχτά μάζεψες τώρα τα φτερά
ξέρεις κι εγώ μπορώ να περιμένω
να γίνουν όλα πάλι μια αγκαλιά.