Όνειρα στεγνά στο βροχερό μου τζάμι
Δάκρυα διάφανα, θολά
Στις σκέψεις μου κυλώ
Σε μέρες ξεχασμένες, σε μέρες παγωμένες που περνούν
Βλέμματα γνωστά μπροστά σου θα ‘ρθουν πάλι
Οι λέξεις θα διστάζουν να ακουστούν
Ανήσυχες οι σκέψεις φωνάζουν για να βγουν
Άκου, έχουν κάτι να σου πουν

Μα εγώ θα αφήσω πάλι στην άκρη αυτά
Που με φόβισαν πολύ
Κι εσύ θα είσαι πάλι μπροστά μου εκεί
Για μια καινούρια αρχή

Κράτα με στο αύριο, εκείνη την πνοή
Να τρέχεις πιο μπροστά, να μη ξεχάσεις
Μ’ ένα απλό σου νεύμα σπάσε τη σιωπή
Ίσως ξεκινήσει μια γιορτή

Όνειρα στεγνά στο βροχερό μου τζάμι
Σε μέρες παγωμένες που περνούν