Ήταν βράδυ Κυριακή
το τοπίο ήταν χακί
μύριζε το χώμα πεύκο απ’ τη βροχή

Δίναμε κι οι δυο παρόν
σε μια σχέση παρελθόν
και σου είπα με κομμάτια την ψυχή

Αύριο, θα φύγω αύριο
Αύριο, πριν είν’ αργά
Αύριο, γιατί η πλήξη μας
άρχισε να με πονά

Φεύγω και παρανομώ
στης ρουτίνας το βωμό
θρύψαλα, κομμάτια κάνω το κενό

Στου κορμιού μας τη γραμμή
δε συμβαίνουν εμπρησμοί
ήσυχη κυλά τα βράδια η ζωή