Γεννήθηκα φτωχόπαιδο,
μα είμαι λεβεντόπαιδο,
φίνα κι όμορφα μεσ’ στη ζωή θα ζήσω
κι οτι κι αν ποθώ μονάχος θ’ αποχτήσω.

Πίσω φτώχια και της ζωής στραπάτσα,
ας είν’ καλά, καλά τα δυο μου μπράτσα.

Και την κοπέλα π’ αγαπώ,
φτωχή κι αν είναι τι μ’ αυτό,
θα την παντρευτώ χωρίς καμιά δεκάρα,
τύφλα τα λεφτά σε τέτοια κοπελάρα.

Πίσω φτώχια και της ζωής στραπάτσα,
ας είν’ καλά, καλά τα δυο μου μπράτσα.

Γεννήθηκα φτωχόπαιδο,
μα είμαι λεβεντόπαιδο,
όλος ο ντουνιάς ζηλεύει που με βλέπει,
είμ’ αγνός γλεντζές και μάγκας καθώς πρέπει.

Πίσω φτώχια και της ζωής στραπάτσα,
ας είν’ καλά, καλά τα δυο μου μπράτσα.