Μονοπόδαρος δραγάτης
πονηρός κι ανοιχτομάτης
Με τα χέρια του απλωτά
προστατεύει τα σπαρτά
το περιβόλι και το αμπέλι
κι ούτε πληρωμή που θέλει.

Του φορέσανε κουρέλια
δεν τον νοιάζει, σκάει στα γέλια
Στο κεφάλι ένα κασκέτο
παρδαλά ξεφτίδια σκέτο
και κουδούνια μια αρμαθιά
να τρομάζουν τα πουλιά.

Ξυλοπόδαρος δραγάτης
γελαστός κι ανοιχτομάτης
τα χωράφια προστατεύει
κι έναν κόσμο διαφεντεύει
Γι’ αυτό να `ταν κι εγώ να `χα
το γλυκό το λιμπιστό
σκιάχτρο φύλακα πιστό.