Έν’ αγριοκόριτσο από τον Περισσό
την τσίχλα του μασά και μου πετά
λόγια μισά.
Είναι κλειδί χρυσό
για τον παράδεισο.
Με φέρνει στο αμάν
κι ευθύς μου λέει γειαχαραντάν.

Θα το πιάσω να το δείρω μια,
να το δείρω δυο,
να το γδικηθώ.
Τό’ βαλα σκοπό
αν δε μου πει το σ’ αγαπώ
να κοιμηθούμε κι οι δυο στο εκατό.
Έν’ αγριοκόριτσο από τον Περισσό
μου έγινε μπελάς κι ύστερα λεν
φταίει ο φονιάς.

Έν’ αγριοκόριτσο από τον Περισσό
τινάζει το μαλλί
και συνεχώς με προκαλεί.
Είναι κλειδί χρυσό
για τον παράδεισο.
Κάνει πως ντρέπεται
μα πάνω μου όλο κρέμεται.

Θα το πιάσω...