Δεν κλαίω για τον άνεμο που δέντρα ξεριζώνει
δεν κλαίω για τον άνθρωπο που χάθηκε στο χιόνι
δεν κλαίω για τη θάλασσα που πνίγει τα καράβια
δεν κλαίω για την ξενιτιά που παίρνει παλληκάρια.

Μόνο τα μάτια σου θρηνώ που ψεύτικα κοιτούσαν
και τα ζεστά τα χείλη σου που ψεύτικα φιλούσαν.

Δεν κλαίω για το θάνατο που τις καρδιές πληγώνει
δεν κλαίω για τη μοναξιά που η άνοιξη σκοτώνει.

Μόνο τα μάτια σου θρηνώ που ψεύτικα κοιτούσαν
και τα ζεστά τα χείλη σου που ψεύτικα φιλούσαν.