Μες το μετρό ξαναμετράς
τις σκόρπιες ώρες που γυρίζεις
κι όπως στις σκάλες ξεγλιστράς
ένα χαμόγελο χαρίζεις
και πριν το πάρει ο βοριάς
θα έχεις κάτι να ελπίζεις .

Πώς, πώς αδειάζουν κι αυτά τα πακέτα
αχ, στο cd ξενυχτά η Αρλέτα
σε μια νύχτα κι αυτή βροχερή
έχουν πιάσει οι φίλοι λιμάνι
σκουριασμένο στην άκρη φουστάνι
όλο αργεί, όλο αργεί η γιορτή .

Στα εφτακόσια τα ευρώ
κοστολογήσαν τη ζωή σου
ψάχνεις να πεις το σ’ αγαπώ
να γιατρευτεί η αντοχή σου
μυρίζεις το βασιλικό
μέσα στον υπολογιστή σου .

Πώς, πώς αδειάζουν κι αυτά τα πακέτα...