Δεν ξέρω αλήθεια τι συμβαίνει εδώ
κι όλα αλλάζουν από ώρα σε λεπτό
τα περιθώρια όρια δεν έχουν
κι οι δρόμοι κλείνουνε
οι σκέψεις μου σαν τρέχουν, τρέχουν.

Οι φίλοι μου, ποιοι φίλοι μου
κανέναν δε θυμάμαι
και σένα που αγάπησα, τώρα σε λυπάμαι.
Μια πεταλούδα την άνοιξη μου φέρνει
κι ένα πλοίο στα ανοιχτά
το όνειρό μου παίρνει.

Δεν είναι πως δεν αγαπώ τον τόπο μου
δεν είναι πως δε νοιάζομαι για σένα
δεν είναι πως δεν αγαπώ τους φίλους μου
μα είναι που κανείς ποτέ δε νοιάστηκε για μένα.

Δεν ξέρω αλήθεια τι συμβαίνει εδώ
ψάχνω έναν τρόπο για να αντισταθώ
πέτρινα χαμόγελα, αδιάφορες αγάπες
λόγια πολλά και ψεύτικα γεμάτα αυταπάτες, απάτες.