Μέθυσα σε φτωχοταβερνάκι
με τον κυρ Ορέστη το Μακρή
στα ποτήρια κόκκινο κρασάκι
κέρασμα απ’ την πικρή ζωή.

Της Καρέζη τα μεγάλα μάτια
σ’ ένα καμπαρέ στην Κοκκινιά
έμοιαζαν με πράσινα φεγγάρια
στου έρωτα τα σκοτεινά στενά.

Κι απ’ τον Βέγγο βρήκα στην Ομόνοια
ξύρισμα με μπόλικο αφρό
κι ύστερα στα μάγουλα κολώνια
μ’ άρωμα απ’ τον παλιό καιρό.

Με τον κύριο Ντίνο γιαουρτάκι
έφαγ’ απ’ τον ίδιο τον κεσέ
κι ονειρεύτηκα το κοριτσάκι
που ματιά δε μού `ριξε ποτέ.

Και στης Ταϋγέτης το δωμάτιο
άκουσα το κλάμα το βουβό
κρύβαν τα τραγούδια απ’ το ράδιο
της γεροντοκόρης τον καημό.

Μα το βράδυ τσάρκα σε κλαμπάκια
έκανα μαζί με τον Βουτσά
στα τζουκ μποξ βροχή τα διφραγκάκια
και στην πίστα σέηκ και τσα τσα.

Παίχτηκε και το δικό μου αύριο
σ’ ένα ξεχασμένο σινεμά
όμως στης ζωής μου το σενάριο
χάπι εντ δεν βρήκα πουθενά.