Έρημη πόλη, έχει πάρει να φωτίζει
Σκιές στους δρόμους κι η κίνηση αρχινά
Μ’ ένα τσιγάρο ανεβαίνω την Πατησίων
Το σκουπιδιάρικο του δήμου πάει μπροστά

Άλλη μια νύχτα αναζήτηση κι οδύνη
Στην παγωμένη επιφάνεια που ζω
Άλλη μια νύχτα για εξακρίβωση στο τμήμα
Έρχονται ώρες που σταματάει το μυαλό

Η φυλακή δεν είναι αυτό που σου ‘χουν μάθει
Έξω απ’ τα σίδερα όλος ο κόσμος είναι κελί
Όταν τον τρόπο της ζωής σου πας ν’ αλλάξεις
Κάθε στιγμή ένας υπόδικος θα ‘σαι κι εσύ

Σ’ ένα παιχνίδι που δεν ξέρω τους κανόνες
Από τη μέρα που γεννήθηκα έχω μπει
Να μην ρωτάω και τα χέρια να κουνάω
Μου ‘χουνε ρόλο ετοιμασμένο από πριν

Έρημη πόλη, οι σκιές που ξεχωρίζω
Είναι ανθρώποι, ανθρώποι αληθινοί
Είναι η ώρα που αρχίζει το παιχνίδι
Για τον κομπάρσο και τον πρωταγωνιστή

Η φυλακή δεν είναι αυτό που σου ‘χουν μάθει
Έξω απ’ τα σίδερα όλος ο κόσμος είναι κελί
Όταν τον τρόπο της ζωής σου πας ν’ αλλάξεις
Κάθε στιγμή ένας υπόδικος θα ‘σαι κι εσύ