Του δρόμου τους απόηχους
με σκέψεις φυλλομέτρησα
και τα νυχτέρια μέτρησα
κι ακόμα σ`ανασαίνω
Στα βάθη της αγρύπνιας μου
σαν φως μου σε νοστάλγησα...
για μια στιγμή που άργησα
εσένα να προσμένω.
Νωρίς νωρίς τ`απόβραδο
βγήκαν κρυφά οι στεναγμοί...
σαν της μορφής σου οι αρμοί
να βραδιαστούν με μένα
Λουλουδάκι του γκρεμού σε λέω
κι όλο ρωτώ που σ`αγαπώ αν φταίω.