Θυμήσου πόσες θάλασσες αγάπησες
στα νερά τους πως περπάτησες
πως τα κύματα σε πήγαιναν και
σκέψου πως στα πρώτα τα ταξίδια σου
μες στα πέλαγα του ονείρου
στων κυμάτων τον αφρό χανόσουν.

Πες μου ποιος σου έκλεψε
τον οίστρο σου γιατί
ποιων Σειρήνων τα τραγούδια
μες στα αφτιά σου ακόμα ηχούν

Μπες και χόρεψε στα κύματα
μια ανάσα και με δύο βήματα
φτάσε πιο βαθιά, φτάσε πιο μακριά
πιάσ’ το χέρι που ίσως σε πάει μακριά

Θυμήσου πόσες άγκυρες δεν έριξες
πως στην άμμο εσύ δεν έτρεξες
ο καθένας τη στεριά του ψάχνει
κι αν σκοτάδι σκέπασε τη θάλασσα
πάλι φως θα πλημμυρίσει η γη
κι όλα αρχίζουνε ξανά και πάλι